Συνέντευξη της Ισαβέλλας Μαρτζοπούλου στον «Δημότη»

Ο Δημοτικός Θίασος Σταυρούπολης «Θεατρικό Εργοτάξιο» παρέδωσε ήδη το πρώτο έργο του στη δημοσιότητα, στο Δημοτικό Θέατρο Σταυρούπολης από την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου, όπου και ξεκίνησαν οι πτήσεις για «΄Ενα ταξίδι στη Βραζιλία» του Δανιήλ Χάρμς. Ενός συγγραφέα που έκανε τη γνωριμία του με το ελληνικό κοινό λίγο νωρίτερα στο Κ.Θ.Β.Ε πάλι με τη μεσολάβηση, στο ρόλο του σκηνοθέτη της «Γριάς», της Ισαβέλλας Μαρτζοπούλου.

Η Ισαβέλλα Μαρτζοπούλου έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεατρικού τομέα του Δήμου Σταυρούπολης του Δημοτικού Θιάσου, και την ευθύνη της σκηνοθετικής διδασκαλίας της παραγωγής: «΄Ενα ταξίδι στη Βραζιλία». Η ίδρυση του δημοτικού θιάσου έρχεται να συνεχίσει τη θεατρική πολιτική, που ήδη ξεκίνησε με το Εργαστήρι Θεατρικής Αγωγής, με στόχο την τροφοδότηση του θιάσου, δηλαδή η δημιουργία ενός σχήματος, όπου η μαθητεία θα δοκιμάζεται αισθητικά επί σκηνής για να εξελίσσεται. Νέα σχολή σημαίνει νέο είδος θεάτρου δήλωνε ο Μέγιερχολντ, τουλάχιστον μια διαφορετική πρόταση θα συμπληρώναμε εμείς.

Γιατί Χάρμς; Γιατί όταν ανακαλύπτεις ένα θαυμαστό λογοτεχνικό τοπίο, που αναδύει βαθειά θεατρικότητα και «αντηχεί» στο τώρα, αισθάνεσαι ως δημιουργός έντονη την ανάγκη να συνθέσεις εκείνο το ηχείο που θα προσφέρει την καλύτερη αντήχηση σ’ ένα κείμενο που κάνει το θέατρο αναγκαίο.

«Ο τελευταίος Ρώσος πρωτοπόρος» ένας από τους χαρακτηρισμούς του Δανιήλ Ιβάνοβιτς Γιοβάτσωφ, κατά κόσμον Δανιήλ Νταντάν, Χάρμς Σαρντάμ και τέλος Δανιήλ Χάρμς, όπως Σέρλοκ Χόλμς συν γοητεία. ΄Ενας δανδής, που προπορευόταν της εξουσίας και όταν η αισθητική προπορεύεται της εξουσίας τότε οι δημιουργοί διώκονται, εξαφανίζονται και μαζί τους συμπαρασύρουν πολύτιμα πετρώματα Ιστορίας. Ευτυχώς στη «μετά – περεστρόικα » εποχή, τα ίχνη οδήγησαν στο δημιουργό ενός κόσμου, του δικού του κόσμου, για τον οποίο και στην παραμικρή του κίνηση δεν έπαυε να νοιώθει υπεύθυνος, στον Δανιήλ Χάρμς, ζωγράφο, φιλόσοφο, συγγραφέα ανατροπέα, συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας και στο «συρτάρι» του, στο συρτάρι των θαυμάτων. Ο Χάρμς συνήθιζε να εμφανίζεται μέσα από ένα ντουλάπι για ασπρόρουχα με πολλά συρτάρια.

Το Θεατρικό Εργοτάξιο ανακάλυψε τον Χάρμς και ξεκίνησε από το «συρτάρι» 1928, «΄Ενα ταξίδι στη Βραζιλία ή Πώς ο Κόλλια Πάτκιν πέταξε στη Βραζιλία και ο Πέτια ΄Ερζωφ δεν ήθελε να τον πιστέψει». ΄Ενα τολμηρό ταξίδι στα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας με όχημα το ανατρεπτικό χιούμορ του Χάρμς και συνταξιδιώτες τα παιδιά, που δεν χρειάζονται τον Καρπό της Γνώσης για να σκαρφαλώσουν στο Δέντρο της Ζωής, τα παιδιά που φωνάζουν «Μαμά, ο βασιλιάς είναι γυμνός!» ενώ τα βομβαρδίζουν με Πόκεμον όλων των ειδών.

Φυσικά θα συνεχίσουμε με Χάρμς με τις λεγόμενες «μικρές του ιστορίες» ίσως όχι σε συμβατικό θεατρικό χώρο. Εξάλλου, είναι βαθειά πεποίθηση του Θεατρικού Εργοταξίου ότι το Θέατρο είναι παντού, ο ηθοποιός δημιουργεί το μαγικό του χαλί και εκπέμπει το θαύμα της συντέλεσης του αοράτου σε ορατό.

Ο θίασος του Oscaras korsuknovas στη Λιθουανία από το 1998, ασχολείται με τον Χάρμς και με το στενό του φίλο ποιητή Alexander Vedensky, ήδη έχουμε επαφή διαδικτυακή. Θεωρήσαμε καλό οιωνό τη σύμπτωση να προβάλλεται η ταινία του Oleg Kovalov (Ρωσία 1995) «Το κοντσέρτο του ποντικού» με θέμα τη δίωξη του Δανιήλ Χάρμς επί Στάλιν, τη Δευτέρα 13 Νοεμβρίου στο αφιέρωμα στο Νέο Ρώσσικο Κινηματογράφο στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Αλλά που ανακαλύψαμε το Δανιήλ Χάρμς ; Στο περιοδικό ΛΕΞΗ (1985) ένα κείμενο για τον Γκόγκολ σε μετάφραση Δημήτρη Νόλλα.

Με την ίδρυση του Δημοτικού Θιάσου Σταυρούπολης «Θεατρικό Εργοτάξιο» έρχονται να διασταυρωθούν η πολιτική βούληση του Δήμου Σταυρούπολης με την καλλιτεχνική βούληση του Εργοταξίου για τη δημιουργία ενός ζωντανού θεατρικού κυττάρου, που κατά την γνώμη μας αποτελεί και βασική έλλειψη στο θεατρικό ελληνικό χώρο. Θεατρικές μονάδες υπάρχουν πολλές, μονάδα αναπαραγωγής όμως, δηλαδή, θεατρικό κύτταρο, όχι.